Dęby są drzewami zaliczanymi do rodziny bukowatych (Fagaceae). Dąb jest typowym drzewem lasów Europy Środkowej. W Polsce rosną dziko dwa gatunki dębu, których okres pylenia różni się o około 2 tygodnie. Z uwagi na różne terminy pylenia dębu szypułkowego i bezszypułkowego ekspozycja na alergeny pyłku dębu może być długa (nawet 4 tygodnie), zwykle jednak na danym terenie dominuje jeden gatunek.
Parietaria, zwana popularnie pomurnikiem, jest wysoką byliną z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae) dorastającą w zależności od podłoża do 30, a nawet 100 cm wysokości. Okres kwitnienia parietarii w Europie środkowej to czerwiec – wrzesień, w Europie południowej od lutego do listopada, a na niektórych terenach nawet przez cały rok.
Jesion jest drzewem występującym głównie w wilgotnych lasach i sadzonym w parkach, alejach oraz przy drogach. W Polsce rośnie dziko jeden gatunek: jesion wyniosły. Nazwa w pełni oddaje wygląd drzewa, które dorasta do 30-40 metrów wysokości.
W Polsce najpowszechniejsza jest komosa biała zwana lebiodą. Jest pospolitym, jednorocznym chwastem o liściach przypominających kształtem gęsią stopę (stąd pochodzi łacińska nazwa Chenopodium; chen = gęś, podos = stopa). Komosa dorasta do 150 cm na glebach zasobnych, a na glebach ubogich ma zwykle 15-25 cm wysokości. Roślina kwitnie długo, od lipca nawet do początków października. Jednak stężenie w miastach nigdy nie osiąga wysokich wartości. Objawy chorobowe u osób uczulonych na alergeny pyłku komosy mogą pojawiać się przy bliższym kontakcie z pylącymi roślinami (praca w ogrodzie itp.).
Platan jest rozłożystym, dorastającym do 35 m wysokości drzewem. Pień platana jest zwykle niski, szeroki, często nisko rozdzielony na kilka konarów. Korowina na pniu i starszych gałęziach ma kolor szarawy. Cechą charakterystyczną korowiny platana jest obfite łuszczenie się cienkimi długimi płatami, co wielokrotnie u osób nieobeznanych z biologią wywołuje wrażenie, że drzewo stało się celem wandali. Pień dużych platanów jest miejscami prawie nagi, jakby bez kory.
Kwiaty platana zebrane w charakterystyczne kuliste główki wiszące po jednej lub po kilka na długiej szypule. Platany są powszechnie sadzone w nasadzeniach miejskich w Europie Zachodniej i Południowej. Jest odporny na zanieczyszczenia chemiczne oraz pyły. W Londynie blisko połowa drzew to platany.
Pokrzywa jest chwastem pospolitym w krajach o klimacie umiarkowanym i zimnym. Rośnie przede wszystkim w miejscach zacienionych, w zaroślach, na pastwiskach, w rowach, przy płotach, w ogrodach, ale spotykana jest również w bliskim sąsiedztwie zabudowań. Cała roślina pokryta jest parzącymi włoskami, z którymi kontakt wywołuje powstanie bąbla pokrzywkowego. Pokrzywa produkuje dużą ilość ziaren pyłku, ma długi okres pylenia, a stężenia jej pyłku osiągają bardzo wysokie wartości w atmosferze, rzadko jednak jest przyczyną objawów uczuleniowych.
Sosna należy do rodziny sosnowatych. Sosnowate wstępują powszechnie w całej Europie, a szczególnie liczne są na północy i w centrum kontynentu, tworząc duże lasy. Na północy Europy szczególnie liczne są: sosna pospolita, sosna czarna, świerk pospolity i modrzew europejski. W Polsce w stanie dzikim spotykamy cztery gatunki sosny: sosnę pospolitą, sosnę czarną, limbę oraz sosnę górską zwaną kosodrzewiną.
Kwiaty męskie sosny mają postać krótkich kotek i przypominają kształtem małe żółtawe szyszeczki.
Babka (Plantago) to powszechnie występujący na wszystkich kontynentach rodzaj roślin z rodziny babkowatych, liczący około 250 gatunków. Nazwa rodzaju Plantago pochodzi od łacińskiego planta (podeszwa) i ma związek ze skórzastymi liśćmi babek.
W Polsce rośnie dziko m.in.: babka lancetowata, babka średnia, babka zwyczajna. Babka zwyczajna ma liczne nazwy zwyczajowe: babka szerokolistna, babka pospolita, babka wielka, babka szeroka. Liście tego gatunku są większe (i szersze) od liści pozostałych gatunków babek.
Występujące w Europie gatunki bylicy to chwasty i rośliny ruderalne. Niektóre z bylic to rośliny lecznicze, jak: bylica cytwarowa czy bylica piołun, oraz rośliny przyprawowe, jak: bylica estragon i bylica piołun. W Polsce spotykamy siedem gatunków bylic: bylicę pospolitą, bylicę piołun, bylicę boże drzewko, bylicę estragon, bylicę polną, bylicę pontyjską oraz bylicę nadmorską. Najczęściej spotykanym gatunkiem jest bylica pospolita. Kwiaty bylicy zebrane są zwykle w drobne koszyczki, które zwisają lub u niektórych gatunków są wzniesione. Bylice należą do roślin wiatropylnych, a ten sposób rozmnażania jest u bylic zjawiskiem wtórnym, charakterystycznym dla roślin z odkrytych, rozległych terenów.
Trawy (nazwa łacińska: Poaceae lub Gramineae, nazwa angielska: grasses)
Alergeny zawarte w ziarnach pyłku traw są w Polsce najczęstszą przyczyną objawów alergicznego nieżytu nosa i atopowej astmy pyłkowej. Według badania ECAP (Epidemiologia Chorób Alergicznych w Polsce) u 16% chorych z objawami alergicznego nieżytu nosa występują objawy alergiczne po kontakcie z alergenami pyłku traw, a dodatnie odczyny w punktowym teście skórnym stwierdza się u 21,3% chorych z alergią.
Pylenie traw w Polsce rozpoczyna się (stężenia wywołujące objawy chorobowe) pomiędzy Dniem Matki a Dniem Dziecka.
Szczaw (nazwa łacińska Rumex, angielska Sorrel, Dock)
Szczaw jest chwastem, występuje powszechnie w strefie klimatu umiarkowanego. Kwitnie zwykle od maja do czerwca, a rośnie na glebach żyznych i bogatych w azot. W Polsce na polanach, łąkach i przy drogach występuje powszechnie szczaw zwyczajny (Rumex acetosa).
Ambrozja jest chwastem pochodzącym z Ameryki Północnej. W Polsce lokalnie występują trzy gatunki ambrozji:
– ambrozja bylicolistna,
– ambrozja zachodnia,
– ambrozja trójdzielna.
Największe zagrożenie alergenami pyłku ambrozji poza Stanami Zjednoczonymi występuje na Węgrzech (alergeny pyłku ambrozji są tam najczęstszą przyczyną pyłkowicy), w Austrii, w północnych Włoszech, w niektórych regionach Francji oraz na Ukrainie.